Krzywienie przez spłaszczanie :D

Czasem zdarza się, że w przygotowywanej przez nas pracy musimy zamienić tekst na krzywe (tak, by w wynikowym pliku np. pdf albo eps nie znalazły się żadne fonty). InDesign udostępnia narzędzie służące do takich zamian. Jest ono dostępne w menu Type (Type –> Create outlines) gdy zaznaczymy tekst, moim zdaniem jednak jest niewygodne – pozbawia nas oryginalnego tekstu, co utrudnia ewentualną późniejszą edycję. Poza tym czasem nie działa jak należy z powodu błędów w jego implementacji (np. nie uwzględnia podkreślenia albo przekreślenia tekstu!).

Z tego powodu powstała sztuczka, którą teraz przedstawię. Wykorzystuję w niej fakt, że przy spłaszczaniu przezroczystości InDesign automatycznie może zamienić tekst na krzywe na całej stronie. Domyślnie takie zachowanie jest wyłączone. Aby włączyć je muszę stworzyć nowe ustawienie spłaszczania przezroczystości (flattener preset): Wchodzę w menu Edit –> Transparency Flattener Presets…:

Następnie tworzę nowe ustawienie, klikając na przycisk New…:

Pojawia się okienko definicji nowego ustawienia spłaszczania przezroczystości. Nadaję nazwę (np. „krzywienie”, Raster/Vector Balance ustawiam na 100%, Line Art and Text Resolution na 1200 ppi, Gradient and Mesh Resolution na 300 ppi. Następnie zaznaczam najistotniejszą opcję: Convert All Text to Outlines. Nie zaszkodzi również zaznaczenie Convert All Strokes to Outlines:

Oczywiście klikam OK. W tym momencie mam już gotowe ustawienie spłaszczania przezroczystości. Muszę jeszcze dodać przezroczystość, najlepiej taką, która nie wpłynie na wygląd mojej pracy… Rozwiązanie jest bardzo proste: na samym wierzchu (najlepiej na osobnej warstwie) dodaję duży prostokąt o rozmiarach strony, bez obrysu, o kolorze wypełnienia „Paper”. Następnie w palecie Effects dla nowoutoworzonego prostokątu nadaję tryb mieszania „Multiply”. W ten sposób uzyskuję przezroczystość wymuszającą krzywienie, a jednocześnie nie zmieniającą mi wyglądu pracy.

Pozostaje wyeksportować pracę do formatu, który nie obsługuje przezroczystości, np. EPS albo PDF 1.3. W opcjach eksportu należy wybrać jako ustawienie spłaszczania „krzywienie”, po to, by rzeczywiście przy eksporcie nastąpiła zamiana tekstu na krzywe:

WAŻNE! Ten sposób działa we wszystkich wersjach InDesigna do CS4. Jednakże w wersji CS5 na skutek zmian w pracy spłaszczacza przezroczystości nie zadziała!, mimo, że paleta „Flattener preview” będzie pokazywać tekst zamieniony na krzywe. Przezroczystość na stronę należy wtedy dodać w inny sposób, np. tak: dodajemy gdzieś na marginesie możliwie małą kropkę (stopień pisma 0,1pt) korzystającą z tinty czarnej farby (0,01%) a następnie nad tą kropką umieszczamy możliwie mały prostokąt 100% K o przezroczystości ustawionej na 0,01%. W tym momencie wymuszamy działanie modułu spłaszczania przezroczystości.

MacOSX w maszynie wirtualnej (VirtualBox 3.2 na intelowym PC)

Oracle VirtualBox od wersji 3.2 oficjalnie wspiera uruchamianie systemu MacOSX na komputerach produkcji Apple, niezależnie od używanego głównego systemu operacyjnego (hosta). Z przyjemnością stwierdzam, że jest możliwe uruchomienie MacOSX Snow Leo jako goszczony system (guest) także na komputerach bez znaczku jabłuszka :)

Poniżej instrukcje (zaczerpnięte ze strony http://www.sysprobs.com/install-mac-snow-leopard-1063-oracle-virtualbox-32-apple-intel-pc)

Wymagania wstępne

1. Oracle VirtualBox 3.2 (do pobrania stąd)
2. DVD instalacyjny systemu MacOSX (albo plik ISO). Nie bądź piratem, kup oryginał! Wbrew temu co się powszechnie sądzi, jest dostępna wersja nie będąca uaktualnieniem dla MacOSX Leo.
3. EmpireEFIv1085.iso dla procesorów Intel (bootloader, konieczny do uruchomienia MacOSX)
4. (Opcjonalnie) sterownik dla wbudowanej karty dźwiękowej
5. No i oczywiście sprzęt wspierający wirtualizację. W moim przypadku był to procesor Intel Core2Quad 9650 i 8GB RAM, do tego Win7 64bit Ultimate

Instalacja MacOSX, krok po kroku

1. Tworzymy nową maszynę wirtualną w VirtualBoxie, o następujących ustawieniach:
   Poszalałem nieco z pamięcią, do stabilnej pracy powinno wystarczyć 1gb.
   WAŻNE: należy wyłączyć wsparcie dla EFI. EFI działa tylko na komputerach produkcji Apple; żeby umożliwić uruchamianie MacOSX na komputerze nieapplowskim, korzystamy z bootloadera (w którym m.in. znajduje się emulator EFI).
   
2. Montujemy empireEFIv1085.iso w napędzie płyt maszyny wirtualnej.
3. Po uruchomieniu maszyny wciskamy F12 aby wybrać źródło bootowania. Wybieramy CD -ROM (klawisz C):
   
   Po uruchomieniu bootloadera EFI należy zmienić zamontowaną płytę na DVD instalacyjny MacOSX Snow Leo:
   
   Po chwili należy wcisnąć F5 – powinien pojawić się drugi dysk – instalacyjny MacOSX. Być może trzeba będzie wybrać go za pomocą wciśnięcia Entera.
4. W tym momencie ładuje się instalator i rozpoczyna normalna procedura instalacji MacOSa. Jeżeli korzystamy ze świeżego dysku wirtualnego należy pamiętać o skonfigurowaniu go za pomocą Narzędzia dyskowego:
   
   Po uruchomieniu Narzędzia dyskowego przechodzimy na zakładkę Partycje i dodajemy nową partycję za pomocą przycisku plusa:
   
   Po dodaniu nowej partycji zamykamy Narzędzie dyskowe (Jabłko-Q) i przechodzimy do instalacji. Akceptujemy licencję, a następnie wybieramy nowoutworzoną partycję jako miejsce docelowe nowej instalacji MacOSX. Czekamy ok. 30 minut. Pod koniec instalacji może pojawić się komunikat o błędzie, ale nie należy się nim przejmować. Instalator spróbuje zrestartować maszynę wirtualną. UWAGA: Niestety, wyłączanie maszyny i jej restart nie przebiegają normalnie, w związku z czym należy przeprowadzać je z okienka VirtualBoxa.
5. Instalacja bootloadera: montujemy z powrotem plik iso z bootloaderem a następnie instalujemy z niego program myHack. Zawiera on w sobie (oprócz bootloadera EFI) sterowniki usprawniające pracę MacOSX z różnego rodzaju sprzętem.
   

Uwagi końcowe

MacOSX w ten sposób zainstalowany działa stabilnie, chociaż moim zdaniem nieco wolno. Aktualizacja systemu działa bezproblemowo.

Tabela i grafika

Dostałem mailem następujące zapytanie: Jak w jednej komórce tabelki umieścić grafikę i tekst?
Otóż wbrew pozorom jest to dość łatwe :).
Zacznijmy od tego, że komórka w tabeli zachowuje się pod wieloma względami podobnie do ramki tekstowej; między innymi można w niej umieścić obiekty wewnątrz wątku tekstowego – tzw. obiekty zakotwiczone (anchored objects). Wystarczy ustawić się kursorem tekstowym wewnątrz komórki i wstawić grafikę (ctrl-d), a następnie dodać tekst, np:


Jeżeli chcę umieścić tekst (np. tytuł lub podpis) na obrazku zaznaczam go czarną strzałką i udaję się do menu Object->Anchored Object->Options...:

W opcjach obiektu zaktowiczonego wybieram Above line, a następnie ustawiam odległość następnej lini od obiektu na ujemną wartość:

Dobrze jest włączyć sobie podgląd (Preview), wtedy wyraźnie widać co się dzieje :)